A profesora e poeta coruñesa, Olga Patiño Nogueira, en Latexos fragmentados (2002), dedícalle un poema a Curros e ao xardín onde se atopa a súa monumental estatua na Coruña: os Xardíns de Méndez Núñez.
NO XARDÍN DA NENEZ (onde mora a estatua de Curros Enríquez)
Lémbrome
da transparente nenez,
onde tentaba
albisca-la sinfonía do futuro.
Ollando
a esfinxe envolta
na soidade de pedra,
sesgada de lique,
adobiada por minúsculas fervenzas.
Pousada de pombas e gaivotas.
Eu era miúda,
un sopro de vento
no zaguán da vida.
Atrapada
na visión daquel Núcleo monumental,
endosfera mítica.
Dende entón,
navego pola perífrase
da existencia
beliscando
a nenez do xardín.
Decatándome
da sincronía esfinxe-pedra:
cosmos daquela sólida conciencia,
antítese
do desacougante avispeiro da dúbida
Forte escudo de coraxe
enfrontándose
á lei misteriosa da derrota.
